Mijn dochter verstopte zich in jouw ruime, met insecten gevulde holte als we verstoppertje speelden. Mijn vrouw, dochter en ik vroegen ons af hoe je het zo lang volhield met de helft van je takken knoestig en streng, terwijl zoveel anderen jaarlijks versierd waren met tekenen van leven; knoppen, appels en groene bladeren.
Het leek erop dat u ons vanaf de allereerste dag van deze nieuwe reis verwelkomde en ondanks uw slechte gezondheid was u altijd glimlachend en gul, ondanks uw uitgeholde kofferbak en uw tegenstrijdige relatie met uw eigen overlijden.
Ze namen je leven zonder passie en zonder geweten op een perceel dat nooit verkocht of ontwikkeld werd. Ik denk dat je pijnlijke zuchten bij de aanraking van hun zaagbladen en koevoeten of de levendige knoppen op je takken niet genoeg waren om het geweten van de moordenaars te prikkelen.
Ik zal je missen, oude vriend. Onrecht doet pijn als jij degene bent die moet