KIP

De tekst uit de afbeelding is als volgt:

Kip

Het jaar is nog maar net bezig en ik ben al drie mensen tegengekomen die overspannen waren. Van het feestvieren, van zich te ontspannen dus. Of liever: van zich een beetje te véél te ontspannen.

Die ‘te’ zei mijn vader altijd, die is er altijd te veel aan.

Ik hoor dat tegenwoordig ook veel zeggen door mensen met gezond verstand. Trop is te veel en te veel is trop. Daar komt stress van. En ik dacht dat stress alleen maar iets was wat mensen konden krijgen.

Fout van mij. Laatst nog een tuinbouwer uit Sint-Katelijne-Waver ontmoet en die vertelde mij voor waarheid, dat zijn ‘sla’ stress gehad had.

Ik schrik tegenwoordig van niks meer, maar ik zei toch tegen die man, die geen afwijkend gedrag vertoonde: “Hoe kan sla nu stress krijgen?” Hij legde mij uit dat planten best groeien, als er veel licht is, zon, of kunstlicht. En om zijn sla beter en sneller te laten groeien, had hij hem dag en nacht verlicht. Maar die sla wist op een gegeven moment niet meer hoe hij het had, die kreeg hallucinaties, en in plaats van mooi in de krop te gaan zoals sla dat hoort te doen, dacht die sla dat hij een exotische klimplant was, en hij zag er heel anders uit. Daar werd een deskundige bijgeroepen, van de universiteit, en die zag het dadelijk: “Zinsverbijstering,” zei hij zonder twijfelen, “van de stress. Die sla is zot geworden. Compleet geflipt.”

“Ze zijn daar nu op de Boerenbond nog over aan het discussiëren,” zei de tuinbouwer, “want ik had ze een brief geschreven, omdat ik vond dat de EU de schade moest vergoeden. Voor de kippen doen ze dat toch ook, waarom dan sla niet?”

“Worden kippen dan tegenwoordig vergoed?” vroeg ik.

Wil je dat ik deze tekst verder aanvul, samenvat, of verwerk?

De tekst uit de afbeelding is als volgt:

Hij bekeek mij alsof ik Fred Flintstone was en uit de eerste jaren van het steentijdperk dateerde.

“Kippen,” lachte hij, “van die batterijkippen, daar zit geen enkel normaal exemplaar tussen. Die zijn allemaal zo zot als tielebuis. Die zitten ook dag en nacht met licht, en met op de achtergrond house music, opdat ze niet zouden in slaap vallen. En die léégen! Aan de lopende band, om de zoveel uur krijgen die een staande ovulatie. Tot ze van hun eierstokje vallen. Ze leggen zich letterlijk dood.”

Hij zei trouwens ook nog dat die kippen van de stress hun veren uitpikten, en daar dus de hele tijd bloot in de etalage zaten, zoals die meisjes van Patsy Sörensen, bloot en beklagenswaardig. En daar kwam nooit een kippig haantje omtrent.

Goed kan dat volgens mij toch niet zijn voor de eieren, vond hij.

En voor die kippen toch ook niet, dacht ik.

Daar was hij niet zo zeker van. Met het seksleven van de kiekens liep hij niet zo hoog op. Maar de haantjes – zijn ogen glinsterden – daar deed hij zijn pet voor af.
“Als ik daaraan denk,” zei hij, maar hij durfde er niet aan denken.

Kiekens?!

Dat liet de hele dag zonder veel enthousiasme zijn rugdekking verzorgen en dat legde iedere dag ook nog een ei, een prachtig wit ei, en dat tegen een prijs van voor de oorlog.

“Want geef toe,” zei hij, “Vlaanderen is vandaag de dag alleen concurrentieel met de lage-loonlanden wat de prijs van de eieren betreft. Die kippen werken afschuwelijk onder de prijs. In alle geval, zo’n ei, voor die prijs kan ik het zelf niet maken.”

“Maar hoe komt dat dan?” vroeg ik.
“Och,” zei hij, “daar is maar één verklaring voor: alle kippen zijn echte kiekens!”

Wil je dat ik deze tekst verder verwerk of combineer met het vorige deel?