GENESIS

De tekst uit de afbeelding is als volgt:

Gewijde Geschiedenis

Voor de mensen, die Abraham al persoonlijk gezien hebben - en die worden met de dag talrijker - vertel ik geen nieuws, want die hebben nog allemaal Gewijde Geschiedenis gehad.

En die weten dus ook waar bovengenoemde Abraham de mosterd haalt. Daar weet de jeugd van vandaag de dag zo goed als niks meer over. En ik vind dat spijtig.

Het ontroerende verhaal van Jozef in Dothan niet meer kennen, van de Farao en zijn dochter, van Mozes in zijn mandje op de Nijl. Wij moesten dat vroeger van buiten leren en dan navertellen uit onze Gewijde Geschiedenis.

Want wij hadden twéé soorten geschiedenis: Gewijde en Vaderlandsche. Allebei met hoofdletter, en Vaderlandsche nog met sch. Die was iets minder gewijd, want die ging over ons eigen verleden, en vermits de Oude Belgen nog niet katholiek waren was die geschiedenis nog voor een groot stuk heidens. Met druïden en zo, en maretakken, en vreemde Germaanse goden, aan wie ze soms nog levende menschen (met sch) offerden. Tot Clovis en Clothildis.

Dat offeren gebeurde in de Gewijde Geschiedenis soms ook, maar omdat God zich daar persoonlijk en rechtstreeks mee bemoeide, telde dat niet. Zoals met Isaäk, die toch maar op het nippertje aan de dood op de brandstapel ontsnapte, omdat God, Jahweh dus, zich nog net op tijd bedacht en zei dat een oude geit of een bijziende geitebok ook goed was. En toen mocht Isaäk van de barbecue afkomen.

Ik vond dat heel aardige verhalen, en wat leefde ik met die Isaäk mee! En ik vond die God van nog in de oude spelling toch eigenlijk maar een ‘rare’, zoals ze .dat bij ons zeiden. Het zou, met mijn eigen vader, denk ik, niet gepakt hebben.

Maar ’t zijn dus wel verhalen, waar ik nog dikwijls aan terugdenk.

Het Brandende Braambos bijvoorbeeld, zo een titel voor Willy Vandersteen. En Mozes die met zijn stok, zijn roede, op een rots klopte en er spoot vers drinkbaar water uit. En toen de Israëlieten honger hadden in de woestijn, deed God het bloem regenen. Ze konden brood bakken met het hemels manna. Het smaakte wel niet lekker, maar als je midden in de woestijn zit, dan moet je niet te kieskeurig zijn, zeker niet met uitzicht op het Beloofde Land.

Dat zijn zo allemaal van die dingen, die nu niet meer gebeuren, terwijl er toen haast elke dag íéts aan de hand was. Ofwel bleef Absalon met zijn weelderige haardos op een héél slecht moment in de takken van de bomen hangen, zodat zijn paard onder hem wegfietste... Ofwel leefde je mee met Daniël in de leeuwenkuil...

Of met de Kuise Suzanna, maar dat kon zonde zijn, dus beter niet... Ofwel met Samson. Die twee tempelzuilen zomaar als lucifertjes met de blote hand afknakte. Hij was de eerste body-builder, die we tegenkwamen.

Of het verhaal van Kaïn en Abel. Kaïn, die de brave Abel doodsloeg met een ezelskakebeen.

Ik heb echt spijt dat al die verhalen een beetje gedemodeerd zijn. De Australische ‘Neighbours’ en ‘Beverly Hills’ zijn in de plaats gekomen, al die figuren uit huidige en vroegere soapseries, van Sinja Mosa tot Kunta Kinte...

Maar ik vond die figuren van vroeger nog goed genoeg. Gewijd of ongewijd.

En van die bijbel heb ik een eigen versie gemaakt: Genesis herschreven.
Niet geschikt voor dit forum. Teveel gedvoelige zieltjes.
Maar voor diegenen die 

Wil je dat ik deze tekst verder aanvul, samenvat of verwerk?