En God zei dat het Goed was
Je vind ze nog wel hoor, mensen die Abraham nog in levende lijve gekend hebben. De groep wordt kleiner, maar ze zijn er nog, ze zitten nog steeds als trouwe fossielen op de eerste rij in de parochiezaal ? En die vertel ik natuurlijk niets nieuws. Die hebben allemaal nog Gewijde Geschiedenis gehad, met een grote G, en een boek dat rook naar stof en wierook.
Zoals Mr willy in zijn kindertijd. Toen moest ie de verhalen van Mozes, Jozef en de Farao's dochter niet alleen lezen, maar ook van buiten leren. En navertellen, liefst zonder er een eigen draai aan te geven. Gewijde geschiedenis, dat was geen Mickey Mouse. Wij hadden trouwens twee soorten geschiedenis: Gewijde en Vaderlandsche. Die laatste was minder heilig omdat de Oude Belgen nog in berenvellen rondliepen en zichzelf offerten aan eikenbomen. En hun vrouwen verdobbelden. Tot Clovis kwam en er een kruis over trok.
Maar in die gewijde versie werd er ook wat afgeofferd, hoor. Isaäk, bijvoorbeeld, die al lag te roken op de barbecue toen God zich ineens bedacht en zei: “Doe maar een geit, jongen, dat vlees is malser.” Nou zeg, als Pa Willy zoiets geprobeerd had, had Ma Willy hem met de deegrol bewerkt.
Die verhalen van toen – ik ben ze nooit vergeten. Het brandende braambos, dat was een Willy Vandersteen-klassieker avant la lettre. Mozes die op een rots klopte en er kwam water uit – probeer dat nu eens in de Ardennen, ge krijgt er alleen maar een boete voor. En het manna uit de hemel: brood dat smaakte alsof het een jaar over tijd was, maar in de woestijn telt ge uw calorieën niet.
En dan Absalom, die met zijn haar in een boom bleef hangen toen zijn paard eronderuit schoot. Daniël tussen de leeuwen. Samson die twee zuilen omduwde alsof het lucifers waren. Of de kuise Suzanna – maar daar mocht ik van Mr Pastoor niet te veel belangstelling voor tonen. En Kaïn die Abel doodsloeg met een ezelskakebeen: daar zaten wij met open mond naar te luisteren, terwijl we nu op Netflix kijken hoe ze elkaar met kettingzagen te lijf gaan.
Nee, geef mij die oude Bijbel maar terug, daar zat tenminste nog wat stijl in.
Het spijt mij dat die verhalen verdrongen zijn door soapseries en reality-tv. Alsof Kunta Kinte en Beverly Hills iets te zoeken hebben tussen het Beloofde Land en de leeuwenkuil.
En al geruime tijd liep ik rond met het idee: als ik nu eens zelf die Bijbel herschrijf? Niet als brave kostschooljongen, maar zoals ik hem tegenwoordig zou vertellen. Genesis herschreven, heet mijn boek. Gewijd en ongewijd door elkaar, met een vleugje gezond verstand en een snuifje oneerbiedigheid. De Goden mogen mij vergeven – en als ze dat niet doen, dan stuur ik mijn oncoloog op hen af.
Want zeg nu zelf: als ik mijn eigen leven kan overleven – inclusief de PET-scans, de bestralingen en de hormoontherapie die mij meer op een uitgebluste tempel dan op Samson doen lijken – dan kan ik ook de Bijbel nog eens een flinke beurt geven.
Voor de gevoelige zieltjes: dit boek is misschien niks voor u. Maar voor wie nog een beetje kan lachen, ook al zit ge met kanker of een andere malheur, hou u vast: de eerste hoofdstukken zijn klaar.
En ze branden harder dan het braambos.
Je kan ze hier vinden