Voor wie durft te glimlachen
In mijn eeuwige zwerftochten door het internet – op zoek naar inspiratie, afleiding of gewoon een beetje troost tussen de regels – bots ik geregeld op teksten die, tja... laten we zeggen: niet voor iedereen geschikt zijn. Lichtjes schunnig, soms ronduit baldadig, maar altijd met een vette knipoog.
Geen materiaal voor preutse neefjes of blozende buurvrouwen, wel voor wie beseft dat lachen soms begint waar de goede smaak eindigt.
Dit boekje is een bloemlezing van het beste wat ik op dat vlak ben tegengekomen. Geen eigen werk dit keer, maar een eerbetoon aan de volkse geestigheid die internet rijk is. Sappige vondsten, dubbele bodems, onschuldig schandaal. Niet om te shockeren, maar om te relativeren.
Want zeg nu zelf: als je met kanker, ouderdom of andere ongemakken moet leren leven, mag je af en toe toch ook gewoon schateren — desnoods om iets dat je moeder niet zou goedkeuren.
Bladeren mag. Blozen ook. Maar vooral lachen.
Reactie plaatsen
Reacties