Recent had ik nog een hele discussie met een paar vrienden van mijn zoon. Niet met mijn zoon zelf, nee, die kent zijn vader wel beter. Maar die anderen, yuppies zijn het, met de mond vol over milieu, energiebesparing, minder verspillen, enzovoort. Ze installeren zonnepanelen, warmtepompen, kopen elektrische auto's, energiezuinige koelkasten, wasmachines, droogkasten, alles ter meerdere eer en glorie van het milieu.

Mr. Willy's generatie wordt gezien als de grote boosdoener, de grote verspiller, de grote vervuiler, de bron van alle ellende.

Maar god, plasticvervuiling kenden we toen niet.

We hadden melk in flessen, frisdrank in flessen en bier in flessen, die we leeg en omgespoeld terugbrachten naar de winkel. De winkel stuurde deze dan terug naar de fabriek en in de fabriek werden deze flessen gesteriliseerd en opnieuw gevuld. Dát is pas recyclen.

Wij liepen trappen, omdat we niet over roltrappen en liften beschikten in elk gebouw.

Wij liepen naar de supermarkt en verplaatsten onszelf niet iedere keer met een auto als we twee blokken verder moesten zijn.

Baby luiers gingen in de kookwas, omdat wegwerpluiers niet bestonden.

We droogden onze kleren aan de lijn, niet in een zogezegd energiezuinige droogkast. Nee, wij droogden onze kleren met échte wind- en zonne-energie.

Kinderen droegen de afdankertjes van oudere broers en zussen en kregen geen gloednieuwe kleren.

In die tijd hadden we - misschien - één tv of radio in huis en niet een op elke kamer. De tv had een klein schermpje, ter grootte van een zakdoek, en niet een scherm ter grootte van een kamerwand.

In de keuken werden gerechten gemengd en geroerd met de hand, omdat we geen elektrische apparaten hadden die alles voor ons deden.

Wanneer we een breekbaar object moesten versturen per post, dan verpakten we dat in een oude krant ter bescherming en niet in piepschuim of plastic bubbeltjesfolie.

In die tijd gebruikten we geen motorisch aangedreven maaiapparaat op benzine of elektriciteit als we het gazon maaiden. We gebruikten een maaier die geduwd moest worden en functioneerde op menselijke kracht.

Wij sportten door te werken, zodat we niet naar een fitnessclub hoefden te gaan om op ronddraaiende loopbanden te gaan rennen, die werken op elektriciteit.

Wij dronken uit de kraan wanneer we dorst hadden, in plaats van uit een plastic fles die na drie slokken wordt weggegooid. Wij vulden zelf onze pennen met inkt, in plaats van elke keer een nieuwe pen te kopen.

Wij vervingen de mesjes van een scheermes, in plaats van het hele ding weg te gooien alleen omdat het mesje bot is.

Mensen namen de trein of een bus en kinderen liepen of fietsten naar school, in plaats van hun moeder als een 24-uurs taxiservicedienst te gebruiken.

Wij hadden één stopcontact per kamer en niet een heel arsenaal aan stekkerdozen en verlengsnoeren om een dozijn nutteloze apparaten van stroom te voorzien.

En wij hadden geen geautomatiseerde gadgets nodig om een signaal op te vangen van een satelliet die 2.000 mijl verderop in de ruimte hing, zodat we contact konden leggen met anderen om uit te vinden waar de dichtstbijzijnde pizzatent zich bevindt.

Maar is het niet triest dat de huidige generatie altijd klaagt over hoe verspillend wij 'oudere mensen' waren? En dan kijken ze meewarig naar dat oude campertje van Mr. Willy, maar gaan zelf wel drie keer per jaar met het vliegtuig op vakantie, hoe verder, hoe liever.

Pfff. Zonnepanelen of niet, zo'n doorsnee gezinnetje vandaag verbruikt op één dag meer dan wij indertijd in een hele maand.

Moest me toch eens even van het hart.