Hier is de tekst uit de afbeelding:
Hapalemus Aureus
De grootste industriële zonde, zo las ik onlangs ergens, is het warm water nog eens uitvinden.
En dat gebeurt meer dan we denken.
Zo hebben ze op Madagaskar andermaal een aap ontdekt, waarvan wij zouden afstammen. De ‘gouden bamboelemur’, in het Latijn ‘Hapalemus Aureus’.
Ze ontdekken maar. En bewijzen iets wat niet meer moet bewezen worden, want dat we van de aap afstammen, dat wist ik al lang; ik zit alleen een beetje verveeld met het probleem of we apen daarmee wel zo’n dienst bewijzen. Want als je de mensen zo bezig ziet, dan zou je op den duur wel eens kunnen afzien van je auteursrecht, en als ik aap was, ik zou toch geneigd zijn om op een persconferentie eens te gaan vertellen dat ik genealogisch met de mens geen zak te maken heb. Want kwaliteit is nooit toeval, en als je ziet wat de mens er in zijn bananenrepubliekjes van terecht gebracht heeft, dan ga je als aap niet zo erg trots zijn.
Maar goed, we stammen ervan af.
Blijkt ook weer eens uit de nieuwste vondst, op Madagaskar. Van de ‘gouden bamboelemur’.
Want nu blijkt dat deze aap een ‘nachtdier’ is, en dat is natuurlijk nieuw. Maar toch mooi koren op mijn molen. Want van mijn wettige echtgenote krijg ik altijd het verwijt toegestuurd dat ik de dag voor de nacht neem en dat ik eigenlijk pas ’s avonds begin te leven.
Ik kan dat niet ontkennen en ik had daar, tot die ‘Hapalemus Aureus’, ook geen enkel argument voor.
Nu wel dus.
Nu weet ik waarom ik ’s morgens zoveel moeilijkheden heb. Want dat is iedere dag hetzelfde. Eerst opstaan met enorm veel inspanningen en een paar uur later, zo tegen de middag, met moeite wakker worden.
Hier is de tekst uit de afbeelding:
Maar dan duurt dat soms nog tot laat in de namiddag eer ik volledig tot bewustzijn ben gekomen. Ik ben een nachtdier. Dat wist ik al lang. En die ‘gouden bamboelemur’ bevestigt dat nu. Ook al vreet hij alleen maar bamboeblaren en bamboescheuten.
Niet dadelijk mijn favoriete voedsel, maar goed, we zullen maar aannemen dat het beest momenteel een dieet volgt.
Ik trouwens ook, maar niet op basis van bamboe.
Ik vreet meer soja. En gewoon gras. Of toch iets wat erop lijkt. En smaken doet het er zeker naar.
Leerzaam is het wel. En mijn respect voor koeien groeit met de dag, het neemt per maaltijd toe. Wat zo’n beest er blijft voor over hebben om de melkplassen en de boterbergen te vergroten. Ik zou het al lang wat rustiger aan doen.
Maar ja, ik ben geen koe.
Nog niet.
Al loei ik de laatste tijd niet onaardig.