Ochratoxine A is een mycotoxine — een gifstof geproduceerd door schimmels uit de Aspergillus- en Penicillium-familie. Ze komt voor in onder andere koffie, granen en gedroogd fruit, vooral wanneer die bij te hoge luchtvochtigheid worden opgeslagen. Bij proefdieren zijn nefrotoxische en mogelijk kankerverwekkende effecten vastgesteld. Voor mensen gelden strenge Europese limieten, maar de stof blijft onderwerp van bezorgdheid en verder onderzoek.
Mr willy is een vroege vogel. Meestal rond vijf à zes uur uit de veren, achter zijn pc met een eerste kop koffie — krant lezen, het forum bekijken, en zich het hoofd breken over wat hij vandaag weer eens op papier zal zetten. En rond negen uur wordt er samen ontbeten. Enfin, vroeger heette dat gewoon 'morgeneten', met spek en eieren en kaas en zo, van cholesterol had toen nog niemand gehoord. Maar sinds de kanker, en ook omdat we nu gepensioneerd zijn, ontbijten wij op niveau: met 'Mannequin', 'Taillefine' en al wat naar zelfkastijding smaakt.
Dat gezamenlijke ontbijt is intussen uitgegroeid tot een vast ankerpunt in onze dag. Terwijl de geur van koffie zich een weg baant door het huis, schuiven we aan tafel met de krant als vaste compagnon. Die wordt van voor tot achter becommentarieerd en bij momenten misprijzend toegesnauwd. Een ritueel dat elke ochtend terugkeert, een mix van huiselijke rust en collectieve verontwaardiging — want uit zowat elke pagina blijkt dat de wereld buiten in brand staat terwijl wij met magere yoghurt en goed fatsoen de beschaving proberen te redden.
En intussen drink ik mijn cappuccino, om de ontwikkelingslanden te steunen. En ook wel een beetje omdat koffie geen cholesterol bevat, zodat ik op geen kopje moet kijken. Koffie met magere melk.
Maar wat lees ik daar dan in mijn krant op bladzijde tien, net als ik mijn derde kopje heb ingeschonken, omdat ik weet dat het geen kwaad kan? Wat lees ik daar? Ik lees: “OPGELET VOOR KOFFIESCHIMMEL!”.
Nu laten wij onze koffie nooit beschimmelen. Wij laten niks beschimmelen, en als er dan toevallig ooit toch eens iets beschimmeld is, dan wordt dat grondig vernietigd.
Maar uit het artikel blijkt dat koffie al embryonaal beschimmeld kan zijn, dat dat niks met de houdbaarheidsgraad te maken heeft, en dat die schimmel zelfs niet verdwijnt door de koffie te branden. Die zit er al in van in de ontwikkelingslanden. En hij kan nierkanker veroorzaken. Krijg dat 's morgens even op je bord bij het ontbijt... Dan wacht je wel even voor je je derde kopje nog aanslurpt.
"Weet je dat er ochratoxine A in onze koffie kan zitten?" zeg ik tegen mijn vrouw, want je moet zo'n rampspoedige meldingen een beetje delicaat aankaarten. Daar heeft ze nog nooit van gehoord. "Hier!" zeg ik, en ik wijs haar waar het staat. Ze leest hardop. Maar ze leest ook nog verder dan ik al was, ik zat nog maar aan de nierkanker. "Het verhoogt de kans op nierkanker," leest ze, "bij ratten met amper één procent, het soort resultaat dat aardig dicht bij de omschrijving 'onmeetbaar' ligt." Ze schuift de krant weer mijn richting uit. Zo van: als je iets leest, lees het dan tenminste helemaal!
Inderdaad. Zo staat het er. Één procent. En ik ken dan persoonlijk niet zoveel ratten die koffie drinken. Maar waarom drukken ze dat dan? Waarom proberen ze een mens dan ongerust te maken, terwijl zelfs een depressieve rat niet zou panikeren bij die één procent?
Waarom proberen ze ons dan bang te maken? Er is toch al ellende genoeg!
Enfin. De koffie is intussen op. De krant dicht. De paniek gezakt. Tot de volgende waarschuwing, ergens op pagina tien.
Morgen lees ik vast dat havermout sporen van uranium bevat, dat yoghurt mogelijk leidt tot karakterverweking, en dat wie meer dan drie keer per week lijnzaad eet, spontaan begint te geloven dat chiazaad ook gezellig is.
Maar ik zwijg. Want Mevr willy heeft net thee gezet.
Met een koekje. En daar zal óók wel wat inzitten. Maar dat lees ik morgen wel.
ps
voor hen die zich afvragen waar Mr Willy dát nu weer gehaald heeft :
https://zwarteroes.nl/blogs/koffie-feiten/potentiele-gezondheidsproblemen-van-oude-koffie?country=BE