Er zijn zo van die dagen dat je het niet meer ziet zitten. Het weer valt tegen, koud en bewolkt. Je probeert dan toch je wandeling te maken doorheen dezelfde straten van dezelfde stad. De bouwpromotoren kunnen niet vlug genoeg afbreken en opbouwen om je interesse te wekken in nieuwe stadsgezichten. De winkelketens bieden allemaal hetzelfde massaproduct aan ( hadden we deze winter ook al in Portugal gezien, zomerseizoen begint daar vroeger). Daarna nog een fikse bui op je kop en kletsnat thuis komen. Gezond is anders. Gezien het rijverbod ( medicatie ) is een uitje naar ergens anders ook geen oplossing. Dan maar de rest van de dag op ons kamertje doorbrengen. Een boek lezen of film bekijken lukt nog steeds niet. Kan er mijn aandacht niet bijhouden ( soort van chemobrein waarschijnlijk ). Zelfs aan inspiratie om te schrijven ontbreekt het me. Positieve gebeurtenis is dat we deze avond nog naar de huisarts moeten voor bloedafname in verband met de chemokuur. Volgens mijn vrouw het ideaal moment om mij depressief te verklaren. Zal maar alvast een nieuw kastje bestellen voor de extra lading pillen. Er zijn zo van die dagen, veel van die dagen....
Ben benieuwd hoe de lotgenoten hun dagen zinvol invullen? Fysiek kan ik nog geen karweien aan en het talent van veel van de bloggers heb ik ook niet. Suggesties welkom.