De laatste tijd breng ik opvallend veel tijd door op het toilet. Niet omdat ik verstopt zit ,dat stadium ben ik gelukkig al gepasseerd, maar omdat het daar rustig is. Niemand stoort je. Behalve natuurlijk als Mevr willy roept: “Willy, waar zit je nou weer?”
Wel, ik zit dus op de pot aan een boek te werken. Niet dat al mijn andere boekjes al klaar zijn, verre van, maar als ik geen inspiratie heb voor het ene, dan misschien wel voor het andere.
Het heet Kanker voor Dummies — een handleiding voor wie met een sonde in het achterwerk toch de moed niet wil verliezen. Niet alleen bedoeld voor kankerlijers zoals ik, maar ook voor familieleden, vrienden, schoonzussen-met-goede-raden en verpleegkundigen-met-teveel-enthousiasme. Kortom: voor iedereen die ooit iets gezegd heeft als: “Je ziet er eigenlijk nog goed uit” of “En? Al genezen?”
Het boek is nog lang niet af, wat niet erg is, want dat is mijn kanker ook niet , maar de cover heb ik alvast. En die zegt eigenlijk al alles.
In dit boek leer je hoe je waardig ten onder gaat in een ziekenhuishemd dat aan de achterkant openstaat, hoe je een katheter aanlegt zonder je huwelijk op de klippen te zetten, en hoe je opvliegers, chemobrein en darmproblemen tegelijk trotseert in een overvolle wachtzaal vol spiegels.
Kortom, Kanker voor Dummies is getest op mijn eigen lijf, gebaseerd op 86% ware ellende, en voor 100% glutenvrij. Licht bestraald, dat wel.
Wordt vervolgd. Op de pot. Of daarbuiten.
En ja, ook de bladzijden zijn makkelijk afwasbaar.
Wie nieuwsgierig is, hoeft enkel te blijven volgen. Artikel 1 is al in de maak — en het begint bij het begin: de diagnose, en hoe niemand weet wat je dan eigenlijk moet zeggen.