Een tijdje geleden kreeg ik een gedichtje toegestuurd van een lieve online vriendin. Iemand die weet dat ik het soms moeilijk heb met de nachten.
Ik las het toen vluchtig, plaatste het in een boekje dat ik voor haar aan het maken was, en vergat het bijna. Maar vannacht, bij toeval, kwam het terug.
En het raakte me.
Opnieuw.
Niet omdat het groots of literair is, maar omdat het zacht is. Zacht genoeg om iets in mij tot rust te brengen.
Misschien heeft iemand daar ook iets aan. Daarom wou ik het gewoon even delen.
Gewoon, voor wie het nodig heeft.