Hier is de tekst uit de afbeelding:
Vrijblijvend
De brief met nuttige informatie, die in de afgelopen week ongevraagd en zomaar persoonlijk in mijn bus viel, kon ik ook 40 jaar geleden gekregen hebben, maar om een of andere reden hadden ze er blijkbaar tot nu met gewacht.
Maar in principe gold het bericht voor mensen van 18 tot 79, stond er, want de brief bevatte een 'vergoedingsplan begrafeniskosten', en als je 18 bent, en zelfs zo optimistisch als Herman le Compte, dan weet je ook al dat er ooit eens een einde aan komt, dat de ellende niet eeuwig kan blijven duren.
Je weet bovendien, al is het van horen zeggen, dat je laatste afscheid handen vol geld kost, tenminste als je een beetje fatsoenlijk behouden naar de eeuwige jachtvelden wilt vervoerd worden en je de vrienden van het laatste uur niet met honger en dorst wilt naar huis sturen.
Sommige mensen hoor je wel eens zeggen: "Après nous le déluge!", maar zo ben ik niet, ik wil zelf graag voor de kosten opdraaien, ik wil, zeker na mijn dood, geen klap achter mijn gat.
De mensen van dat 'Vergoedingsplan Begrafeniskosten' zijn het duidelijk met mij eens, want zij schrijven mij: "Dit nieuwe Vergoedingsplan is er voor iedereen die bewust denkt aan de toekomst van hen, die hem dierbaar zijn."
Je moet al een hooghartige, gevoelloze sadist zijn om te sterven met nog een heimelijke en zware factuur onder je hoofdkussen. Vooral omdat je niet meer kunt genieten van het effect. Want dat is natuurlijk zo vervelend en nadelig aan sterven, je kunt je alleen vooraf verkneukelen in de voorspelbare reacties op de verrassingen, die je in petto had voor de overlevenden.
Laat me weten als je meer hulp nodig hebt!
Hier is de tekst uit de afbeelding:
Het is een vorm van leedvermaak, die mij niet zo goed ligt, vrees ik. Ik zou het ook allemaal netjes willen geregeld hebben.
De tekst voor het doodsprentje wil ik eventueel zelf schrijven, al heeft Gaston Durnez mij recentelijk nog laten verstaan dat hij — desgevallend — graag wel een of ander op papier zou willen zetten. Wel tijdig verwittigen natuurlijk, want ze komen daar doorgaans altijd op het laatste moment mee af.
Maar echt, als het te moeilijk is, dan schrijf ik hem nog liever zelf. Dan ben je tenminste zeker dat er geen onzin in staat, want op zo’n moment gaan je beste vrienden nogal eens overdrijven.
Ik ken dat.
En de rest? Ja, als het van mij afhing, ik zou het heel eenvoudig houden. Ik hoef geen exotisch hout om in te liggen, Noorse den is goed genoeg, dat is licht en ik vind de tekening mooi, en ik zou het niet schaven aan de binnenkant, dan ruikt dat hout nog zo lekker naar hars en terpentijn en naar de Kempen, de bossen van Gerhagen en Averbode.
Ik zou wel een mis willen met drie heren. Dat is veel, maar die heb ik al alle drie aangesproken en die komen gratis. Ik heb er zelfs één in reserve voor het geval dat er één niet zou kunnen.
En een mis in ’t Latijn, in ’t Gregoriaans. Met veel wierook, want dat ruik ik graag, altijd graag geroken. En die wierook, dát kan de kosten ook niet maken. Daarbij, zo dikwijls sterft een mens ook niet. En het mág dus iets kosten, ik zal wel wat opzij zetten.
Want op dat punt geef ik die brief gelijk. Daar schrijven ze in: “Wie zo vooruitziend is om de nodige schikkingen te treffen voor zijn afscheid van deze wereld, bewijst daarmee zijn achting voor zijn omgeving en zijn liefde voor zijn naaste familieleden.”
Maar ik ga wel mijn eigen vergoedingsplan maken, ik ga geen ingewikkelde levensverzekering voor mijn dood nemen, want je moet een gezondheidsverklaring
Laat me weten als je hulp nodig hebt met het vervolg of bij het verwerken van de tekst!
Hier is de tekst uit de afbeelding:
invullen om in aanmerking te komen.
Ik leg liever vanaf morgen elke dag een stuk van twintig in één van de lades van de vitrienkast. De tweede van links. En met stukken van 20 ben ik wel verplicht nog een tijdje verder te leven.
Zó goedkoop is wierook nu ook weer niet. En de mensen van het koor moeten toch ook iets hebben.
Laat me weten als je verder geholpen wilt worden!