DE NACHTWACHT DER NIEREN

Gepubliceerd op 12 mei 2025 om 09:19

⚖️ Artikel 8 – De Nachtwacht der Nieren

Of hoe de blaas ons om 03:41 weer collectief uit bed procedeerde

Door: Mr willy's cerebrale rechtbankverslaggever ter plaatse


03:41.
Donker. Stil. Buiten slaapt de wereld. Binnen ook — tenminste, dat was het plan.
Tot plots: alarm.

“Vol! Gevaarlijke drukopbouw!”
De blaas, nerveus als altijd, slaat alarm met de finesse van een rookmelder in een wokrestaurant.

Paniek.
De benen weigeren.
Het brein roept: “Laat me met rust, ik was net aan het dromen dat ik wél een erectie had!”
De nieren zuchten collectief. Ze weten al waar dit naartoe gaat.


03:42 – De rechtbank van de slaapkamerschaduw opent haar deuren.

Voorzitter van dienst: De Frontale Hersenkwab (bij gebrek aan beter).
Grijs, humeurig, met slaapzand in beide oogkassen.

De Blaas neemt het woord:
“Hooggeëerde rechtbank, ik dien hier klacht in wegens levensbedreigende rekking der wand.
Ik ben op het punt van barsten. Letterlijk. De situatie is ondraaglijk. Er móét geplast worden.”

Het Brein, slaperig en kortaf:
“Dat zei je gisteren ook. En toen kwamen we met een druppel en een zucht terug.
Aandachttrekkerij! Theater!”

De Benen murmelen:
“Kunnen we niet gewoon de lakens nat laten worden en morgenvroeg met z’n allen sorry zeggen?”

De Nieren kijken elkaar aan.
“Wij leveren gewoon. Wat ermee gebeurt, is niet onze afdeling.”


03:45 – De Zitting ontspoort.

De Blaas heeft het over opgehoopt onrecht.
Het Brein verwijst naar “precedenten waarbij nachtelijke signalen vals bleken.”
De linkerknie begint te kraken uit protest.
De rechtervoet meldt via intercom dat het koud is op de tegelvloer.

Intussen stelt het Middenrif voor om de luchtwegen tijdelijk stil te leggen, “om rust af te dwingen”.


03:49 – Oordeel: er móét geplast worden.

De Frontale Hersenkwab zegt:
“Gezien de klager hardnekkig is en de rechter onder druk staat (letterlijk),
verklaar ik deze spoedzitting ontvankelijk.
De benen worden opgedragen tot actie over te gaan.”


03:50 – De uitvoering

Bewegingscommando wordt uitgezonden.
De benen slepen zich vooruit alsof ze vijftig jaar ouder zijn dan de rest van het lichaam.
De grote teen botst tegen de kast. Vloek. Herziening van het oordeel aangevraagd (verworpen).
De blaas siddert van verwachting.


03:52 – Het Grote Plassen.

Twee seconden pure opluchting.
Drie druppels.
Een wind.
Een plots besef: Was dit het?

De Hersenen:
“Dat was geen zitting waard.”
De Blaas (beschaamd):
“Het voelde erger in mijn hoofd.”
De Nieren:
“Onze levering was keurig.”


03:54 – Terugkeer naar het bed.
De benen mopperen. De ruggengraat kraakt. De blaas belooft beterschap.
De Hersenen zijn net weer in slaapstand…

En dan… een zachte stem in de verte:
“Even nog naar het toilet voor de zekerheid?”

De Prostaat grijnst.


Getekend,
Uw Nachtwachtverslaggever,
voor De Prostaatpers
(wekker staat op 07:00 — veel plezier)

------------------------------

⚖️ Artikel 8 – De Nachtwacht der Nieren

Of hoe de blaas om 03:41 weer een spoedzitting eiste en half het lichaam uit bed procedeerde

Verslag van een zitting onderbroken door plasdrang, wantrouwen en vochtige waanzin


03:41
Donker. Stil. Slaperig lijf in ruststand.

Tot plots, alweer: “ALARM! DRUKOPBOUW! VOLUMESCHENDING!”
De blaas. De onvermijdelijke, overspannen, halfgevulde blaas.

En jawel hoor — binnen de minuut is het voltallige Nachttribunaal bijeengetrommeld in de slaapkamerschaduw.

Voorzitter van dienst: de Frontale Hersenkwab, met slaapplooien tot achter de hypothalamus.
Verslaggever: het rechteroor (heeft toch niks te doen om die tijd).
Aanwezig: Blaas (klager), Hersenen (tegenpartij), Nieren (getuigen), Benen (verzet), Sfincter (verdacht afwezig), en op de achterste rij: het Natte Complottheorieënpanel, bestaande uit een zenuw, een zweetklier en een oud matraslabel.


De Zitting start.

De Blaas springt recht. Zijn ogen fonkelen. Zijn wand siddert.
“Dames en heren, dit is geen simpele noodzaak meer. Dit is sabotage.
Men laat mij lekken. ’s Nachts. Express. Ik weet wat ik weet.”

De Hersenen zuchten.
“Niet weer die onzin. Jij zendt zelf de signalen.”

“O ja?!” schreeuwt de Blaas. “Sinds wanneer stuur ik een evacuatiesein met mijn deksel dicht?!”

Er ontstaat rumoer. De Nieren proberen te sussen.
“We filteren gewoon... zoals altijd.”

“Onzin!” roept de Blaas. “Ik heb het onderzocht. Er zijn nachten waarop jullie op volle toeren draaien, net nadat ik me ontspannen heb. Jullie zijn aangesloten op een schimmig vochtkanaal! Ik vermoed Russische inmenging. Of prednison.”

Kammi (bekkenkam, toehoorder) fluistert: “Het is weer zover.”
L5 (ingezakte ruggenwervel) bromt: “Waarom is de sluitspier er niet?”

“Weg!” snauwt de Blaas. “Hij zei: ‘Overprikkeld’. Overgenomen, bedoel je! Hij laat dingen door zonder overleg, zonder handtekening, zonder zelfs maar hallo te zeggen!”


De Voorzitter probeert het proces te redden.

“Laten we het concreet houden. Wat eist u?”

“Een onmiddellijke evacuatie,” zegt de Blaas, “onder protest én met schriftelijke notitie dat deze zitting plaatsvond tegen mijn wil in. Ik voel nattigheid. Letterlijk én figuurlijk.”

De benen sputteren.
“Kunnen we niet gewoon slapen? Of die paar druppels incasseren?”

De rechtervoet mompelt: “Weer een koude tegelnacht. Heerlijk.”


03:47 – De stemming.

De Hersenen vragen om uitstel.
De Nieren vragen om stilte.
De Sfincter is nog altijd spoorloos.
De Blaas stuurt een natte dreigbrief.

Uiteindelijk beslist de Voorzitter met tegenzin:
“Goed. Er mag geplast worden.
Maar we noteren uitdrukkelijk dat dit met tegenzin, minimale bewijslast en zwaar vermoeden van aandachttrekkerij geschiedt.”


03:49 – Executie van het vonnis.

Mr willy strompelt richting toilet.
De benen mopperen. De ruggengraat kraakt.
De kleine teen botst tegen het bed. Vloekt luid.

De Blaas gniffelt.
“Dat zal ‘m leren. Denk maar niet dat ik gek ben.”


03:52 – Resultaat: vier druppels en een wind.

De Hersenen: “Dat was géén zitting waard.”
De Blaas: “Het voelde erger in mijn wand.”
Het Panel noteert alles op een tissue van 2014.


03:55 – Terug naar bed.

De Voorzitter sluit de zitting. De benen eisen schadevergoeding.
De blaas fluistert tegen het matras:
“Ik blijf waken. Dit was nog maar het begin.”


Getekend,
De Blaas
Voorzitter van het NCP (Natte Complottheorieënpanel)
Klokkenluider van de onderbuik
Beveiligd met plastic onderlaken